vitringr

(-s, -ar), m. wise man, sage (var þorgnyr inn mesti v.).

* * *

m. a wise man, sage (like A. S. wita), Barl. 127; hann var höfðingi mikill ok vitringr, Ld. 24; hinn mesti vitringr, Fb. ii. 80; freq. in mod. usage, lög-vitringr.